Όπως προείπα 233 λεπτά είναι πάρα πολλά...σκέψεις σκέψεις σκέψεις...Φτάνοντας στο τερματισμό σκεφτόμουν όλη τη διαδρομή...όχι τη διαδρομή από τη Πέλλα μέχρι το Λευκό Πύργο αλλά ότι συνέβη πρίν από όλα αυτά...
Άλλωστε ποιός θα με κατηγορούσε αν δε τα κατάφερνα να τερματίσω το πρώτο μου μαραθώνιο σκεφτόμουν από τη μια,από την άλλη υπήρξε κάποιος που από τη στιγμή που ξεκίνησα να το σκέφτομαι με στήριξε με το τρόπο του...
Ίσως γιατί μόνο αυτός είχε από το περίγυρο μου στο μυαλό του πόσο δύσκολο ήταν ίσως γιατί ήρθαμε πιο κοντά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.Αθλητής βλέπετε κάτι ήξερε...
Αυτό το post έστω και καθυστερημένα έρχεται σαν ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά που πέρασε από το Νοέμβρη μέχρι και τη μέρα που κατάφερα κάτι ας πούμε καλό! ! !
Υ.Γ 1 Mάθιου ένα μεγάλο ευχαριστώ και περιμένω να ανταποδώσω και να βοηθήσω και γώ λιγάκι για να ρθω να σε δώ προς τη μεριά του Ξιάνγκ!!!!!Ξέρεις εσύ...Τhe sky is the limit
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου